Thousands of Britain’s wind turbines will create more greenhouse gases than they save, according to potentially devastating scientific research to be published later this year.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Telegraph".
Οι χιλιάδες ανεμογεννήτριες στη Βρετανία θα δημιουργήσουν τελικά περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από ό,τι θα είχαμε αν δεν κατασκευάζονταν καθόλου αιολικά πάρκα, προειδοποιεί μια νέα επιστημονική έρευνα που θα δημοσιευθεί αργότερα εντός του έτους.
Και έχει ιδιαίτερη αξία ότι η διαπίστωση αυτή, η οποία και απειλεί ολόκληρο το σκεπτικό της βιομηχανίας των αιολικών πάρκων, γίνεται από ερευνητές που χρηματοδοτήθηκαν από την Κυβέρνηση της Σκωτίας- μια κυβέρνηση που αν μη τι άλλο έχει διαπρέψει στην χρηματοδότηση της πράσινης ενέργειας!
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τυποποιημένη μέθοδο που χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους επενδυτές των αιολικών πάρκων για τον υπολογισμό του χρόνου απόσβεσης του άνθρακα της επένδυσης για τα αιολικά πάρκα στα εδάφη τύρφης.
Τα αιολικά πάρκα συνήθως χτίζονται σε ορεινές περιοχές, όπου η τύρφη είναι κοινή στο έδαφος. Στη Σκωτία και μόνο, τα δύο τρίτα του συνόλου της προγραμματισμένης χερσαίας ανάπτυξης αιολικής ενέργειας είναι τυρφώνες. Αγγλία και Ουαλία έχουν επίσης μεγάλο αριθμό των υφιστάμενων ή των προτεινόμενων αιολικών πάρκων σε εδάφη τυρφώνων.
Αλλά η τύρφη είναι επίσης μια τεράστια αποθήκη διοξειδίου του άνθρακα, που περιγράφεται ως το ισοδύναμο της Ευρώπης σε τροπικά δάση. Οι τυρφώνες απορροφούν, εγκλωβίζουν και αποθηκεύουν διοξείδιο του άνθρακα με τον ίδιο τρόπο όπως τα δέντρα και τα φυτά - αλλά σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες.
Οι βρετανικοί τυρφώνες αποθηκεύουν τουλάχιστον 3,2 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα, γεγονός που τους καθιστά την πιο σημαντική δεξαμενή άνθρακα της χώρας και μια από τις πιο σημαντικές στον κόσμο.
Τα αιολικά πάρκα, με τα μίλια των νέων δρόμων και τα κομμάτια εδάφους που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση τους, απειλούν να καταστρέψουν την τύρφη και να προκαλέσουν σημαντική απώλεια του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας έτσι στην αλλαγή του κλίματος.
Γράφοντας στο επιστημονικό περιοδικό "Nature", οι επιστήμονες, ο δρ. Jo Smith, ο δρ. Dali Nayak και ο καθηγητής Pete Smith, του Πανεπιστήμιου του Aberdeen, υποστηρίζουν ξεκάθαρα: "Τα αιολικά πάρκα σε τυρφώνες δεν θα μειώσουν τις εκπομπές CO2... γι αυτό και η κατασκευή αιολικών πάρκων στα βουνά πρέπει πάντοτε να αποφεύγεται."
Ο δρ. Nayak δηλώνει στην "Telegraph" : "Η πλήρης εργασίας μας δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί επίσημα, αλλά δεν θα πρέπει σίγουρα να ανησυχούμε γι' αυτό. Αντιθέτως για αυτό που πρέπει να ανησυχούμε είναι για το αν θα αφήσουμε την καταστροφή να συνεχίζεται! Εάν οι τυρφώνες είναι ήδη υποβαθμισμένοι, δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Αλλά αν είναι σε καλή κατάσταση, θα πρέπει να αποφύγουμε να εγκαταστήσουμε αιολικά πάρκα σε αυτούς."
Ένας άλλος επιστήμονας εξειδικευμένος στην τύρφη, ο Richard Lindsay από το Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου, δήλωσε: "Εάν ανησυχούμε για το CO2, δεν θα πρέπει να ανησυχούμε πρώτα για τα τροπικά δάση, θα πρέπει να ανησυχούμε για τυρφώνες. Οι τυρφώνες στον κόσμο εμπεριέχουν τέσσερις φορές το ποσό του διοξειδίου του άνθρακα από ό,τι όλα του κόσμου τα τροπικά δάση. Αλλά είναι ένα ενδιαίτημα σαν την Σταχτοπούτα ανάμεσα στις ξαδέρφες και την θεία της, εντελώς αόρατο στους φορείς λήψης αποφάσεων."
Ένα τεράστιο αιολικό πάρκο έχει μόλις εγκριθεί στη νότια Σκωτία σε ένα πεδίο ορεινής τύρφης: το αιολικό πάρκο Kilgallioch, περιλαμβάνει 43 μιλίων από δρόμους και πίστες. Η τύρφη διατηρεί τον άνθρακά της μόνο αν είναι υγρή, αλλά οι δρόμοι και τα κομμάτια του αιολικού πάρκου μπλοκάρουν τη φυσιολογική δίοδο του ύδατος.
Η αιολική βιομηχανία επιμένει ότι βασίζεται όλο και περισσότερο στην τεχνική των "πλωτών δρόμων" όπου οι βράχοι και τα χαλίκια που χρησιμοποιούνται για την οδοποιία είναι στοιβαγμένα πάνω σε μια υφαντική μεμβράνη χωρίς δήθεν να διαταραχθεί η τύρφη από κάτω.
Αλλά ο κ. Lindsay υποστηρίζει: "Η τύρφη είναι λιγότερο στερεή σε αυτή την μέθοδο από ό,τι το γάλα. Οι δρόμοι αναπόφευκτα θα βουλιάξουν, και αυτό θα οδηγήσει τεράστιες περιοχές των τυρφώνων να στεγνώσουν και τότε ο άνθρακας αναπόφευκτα θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα."
Ο κ. Lindsay λέει ότι πάνω από το ήμισυ του συνόλου των χερσαίων πάρκων αιολικής ενέργειας στην Βρετανία είναι κατασκευασμένα ή θα κατασκευαστούν σε εδάφη τύρφης.
Το 2011, η οργάνωση "Scottish Natural Heritage", είχε προειδοποιήσει πως το 67 τοις εκατό των προγραμματισμένων χερσαίων πάρκων αιολικής ενέργειας στη Σκωτία θα είναι σε τυρφώνες.
Ο ευρωβουλευτής Struan Stevenson, ο οποίος έχει αγωνιστεί για το θέμα της προστασίας των τυρφώνων, δήλωσε: "Αυτό είναι ένα καταστροφικό πλήγμα για την αιολική βιομηχανία από το οποίο ελπίζω ότι δεν θα ανακάμψει. Η κυβέρνηση της Σκωτίας δεν μπορεί πλέον να αφήσει τα σχέδια για τα αιολικά πάρκα να συνεχίσουν αφού ταυτόχρονα θα είναι σαν να επιτρέπει τον αφανισμό των τυρφώνων! Και αυτό δεν θα είναι τόσο απλό και εύκολο γι αυτήν, όπως το να προσπαθεί να σκουπίσει και να κρύψει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Και αυτό είναι απλά μια άλλη ένδειξη με τον οποία αποκαλύπτεται πως η αιολική ενέργεια είναι μια απάτη. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τις κρατικές επιδοτήσεις! Οδηγεί στην χρεοκοπία την Βρετανία και τους ανθρώπους στη ενεργειακή φτώχεια."
Η κυβέρνηση της Σκωτίας έχει οδηγήσει σε μια ισχυρή χρέωση των φορολογούμενων για την ενίσχυση της αιολικής ενέργειας, με την υπόσχεση ότι το 100 τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας θα φτάσει να παράγεται από ανανεώσιμες πηγές. Αν και αυτό μάλλον φαντάζει καθαρά ουτοπικό καθώς οι ανανεώσιμες πηγές δεν έχουν σταθερή παραγωγή ενέργειας- και έτσι πάντα θα απαιτείται η λειτουργία συμβατικών σταθμών παραγωγής ενέργειας για να καλύπτονται οι ανάγκες του ενεργειακού συστήματος σε σταθερή και αδιάλειπτη τάση.
Ακόμη και ο υπουργός περιβάλλοντος της Σκωτίας, Stewart Stevenson, παραδέχεται: "Η Σκωτία έχει 15 τοις εκατό των τυρφώνων του κόσμου. Ακόμα και ένα μικρό ποσοστό του άνθρακα που αποθηκεύεται σε τυρφώνες, αν απελευθερωθεί από τη διάβρωση θα μπορούσε να προσθέσει σημαντικά στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως."
Το 2008, ο δρ. Jo Smith, ο δρ. Dali Nayak και ο καθηγητής Pete Smith επινόησαν μια πρότυπη μέθοδο για να υπολογίσουν τον χρόνο απόσβεσης του κόστους σε άνθρακα μιας επένδυσης: αυτή ακριβώς η μέθοδος χρησιμοποιείται από την βιομηχανία αιολικών πάρκων για την αξιολόγηση των τελικών επιπτώσεων στα επίπεδα σε CO2 κάθε αιολικού πάρκου.
"Τα μεγάλα αιολικά πάρκα σε εδάφη τυρφώνων έχουν τελικά μεγάλο αρνητικό ισοζύγιο στην εξοικονόμηση εκπομπών CO2." δηλώνουν οι επιστήμονες χωρίς καμία αμφιβολία .
Ακόμη και με τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων των ίδιων των αιολικών πάρκων διαπιστώθηκε ότι το τελικό κόστος άνθρακα από ένα αιολικό πάρκο τοποθετημένο σε μια πλαγιά με τύρφη είναι τόσο υψηλό που χρειάζονται 23 χρόνια πριν υπάρξει οποιοσδήποτε ισοσκελισμός στο κόστος CO2. Η τυπική διάρκεια ζωής ενός αιολικού πάρκου είναι το μέγιστο τα 25 έτη.
Οι ερευνητές αρχικά πίστευαν ότι η καλή διαχείριση και η σωστή χωροθέτηση ενός αιολικού πάρκου θα μπορούσε να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, με την πάροδο του χρόνου, λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αλλά τώρα λένε ότι η συρρίκνωση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων στη συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει αλλάξει την εξίσωση, καθιστώντας λιγότερο θετική την τοποθέτηση αιολικών πάρκων στα βουνά.
"Η προηγούμενη εργασία μας υποστήριξε ότι η χωροθέτηση αιολικών πάρκων σε εδάφη τυρφώνων θα μπορούσε να σώσει τις καθαρές εκπομπές [CO2]," δηλώνουν. "Αλλά οι συντελεστές εκπομπών [στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου στο σύνολό της] είναι πιθανό να μειωθεί σημαντικά στο μέλλον. Ως αποτέλεσμα, η τοποθέτηση αιολικών πάρκων σε τυρφώνες θα είναι λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ακόμη και με προσεκτική διαχείριση."
Η σημασία του έργου των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν αυξάνεται από το γεγονός ότι χρηματοδοτείται από την ίδια την κυβέρνηση της Σκωτίας που είναι σε γενικές γραμμές υπέρ της αιολικής ενέργειας.
Είναι χαρακτηριστικό της στάσης της Κυβέρνησης ότι πρόσφατα σε επίσημο έγγραφό της δήλωνε ότι "είναι σημαντικό ότι οι εξελίξεις στα αιολικά πάρκα δεν θα πρέπει να αποθαρρύνονται χωρίς λόγο, επειδή είναι μια βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της δέσμευσης της κυβέρνησης της Σκωτίας για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου".
Η Helen McDade, από την περιβαλλοντική οργάνωση "John Muir Trust", που μάχεται για την προστασία της άγριας γης, δήλωσε τα εξής: "Μεγάλο μέρος της άγριας γης προσφέρεται φθηνά στις εταιρείες αιολικής ενέργειας, οι οποίες με στόχο τα μετρητά από τις επιδοτήσεις που προσφέρει η κυβέρνηση καταστρέφουν περιοχές άγριας φύσης και ελεύθερης γης σε όλη την έκταση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτή η αποκάλυψη, από την ακαδημαϊκή ομάδα του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν, που ανέπτυξε τον τρόπο υπολογισμού σε κόστος άνθρακα και μάλιστα για την κυβέρνηση της Σκωτίας, είναι μια επίκαιρη υπενθύμιση ότι πρέπει να έχουμε και μια ανεξάρτητη επιστημονική αξιολόγηση των επιπτώσεων της πολιτικής των επιδοτήσεων για τα αιολικά πάρκα."
Η βιομηχανία αιολικής ενέργειας επιμένει ότι ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος της ορθής διαχείρισης των αιολικών πάρκων στα βουνά είναι ελάχιστος. Ο Niall Stuart, διευθυντής της "Scottish Renewables", μια εμπορικής ένωσης για την προώθηση των αιολικών πάρκων, δήλωσε ότι οι κατεστραμμένοι τυρφώνες θα μπορούσαν να αποκατασταθούν μέσα σε μόλις ένα χρόνο.
Υποστηρίζει ότι η ένωση είχε υπογράψει μια "δήλωση αρχών χρηστής πρακτικής" υποσχόμενη ότι θα καταβάλει "κάθε δυνατή προσπάθεια" για να αποφευχθούν "σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον", συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών "να χωροθετηθούν σωστά τα αιολικά πάρκα και οι επενδυτές τους να αναλάβουν το κόστος και να διαχειριστούν την αποκατάσταση των οικολογικών ενδιαιτημάτων που επηρεάζονται".
Ο Jennifer Webber, εκπρόσωπος της "RenewableUK", μιας ομάδα λόμπι της αιολικής βιομηχανίας, δήλωσε τα εξής: "Τα αιολικά πάρκα θα συνεχίσουν να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την απεξάρτηση από τον άνθρακα και την ενεργειακή ανεξαρτησία, με τις μετρήσεις να δείχνουν πως ο άνεμος εκτοπίζει το φυσικό αέριο από το σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος που διατηρούν την υποστήριξη των περιβαλλοντικών οργανώσεων."
Αυτή είναι βέβαια η μια όψη του νομίσματος γιατί η άλλη δείχνει ότι σε βάθος χρόνου η Σκωτία χάνει καταρχάς όσον αφορά στην ενεργειακή της αυτονομία! Και ακόμη χειρότερα, αν δούμε το νόμισμα και από τις δύο πλευρές του, με την συνέχιση της πολιτικής αυτής η Σκωτία κινδυνεύει να χάσει ...ολόκληρο το νόμισμα! Στο μεταξύ θα έχει χάσει μια σειρά από παρθένους οικότοπους χωρίς ελπίδα αποκατάστασης ποτέ στο μέλλον, καθώς η δημιουργία τους είναι αποτέλεσμα εκατοντάδων αιώνων! Και αυτό θα έχει γίνει στο όνομα μιας αμφίβολης επένδυσης με μικρή διάρκεια ζωής και με δυσανάλογα αρνητικές συνέπειες σε σχέση με τις επιδοτήσεις που η ίδια η κυβέρνηση τους δίνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου