Του Christopher Booker.
Αναδημοσίευση από την βρετανική εφημερίδα "Telegraph".
Η Γερμανία έχει προχωρήσει στον τομέα των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, και τώρα πληρώνει το βαρύ τίμημα!
Την Παρασκευή, 14 Σεπτεμβρίου, λίγο πριν τις δέκα το βράδυ, οι 3.500 Βρετανικές ανεμογεννήτριες έσπασαν όλα τα ρεκόρ παρέχοντας ούτε λίγο ούτε πολύ μόλις πάνω από τέσσερα γιγαβάτ (GW) της ηλεκτρικής ενέργειας του εθνικού δικτύου. Τρεις ώρες αργότερα, στη Γερμανία, οι 23.000 ανεμογεννήτριες της χώρας και τα εκατομμύρια των ηλιακών συλλεκτών παρείχαν μια απροσδόκητη ηλεκτροπαραγωγή της τάξης των 31GW. Αλλά οι αντιδράσεις σε αυτά τα δυο συμβάντα στις δύο χώρες, δεν θα μπορούσαν να έρθουν και σε πιο ξεκάθαρη αντίθεση.
Στη Βρετανία, η βιομηχανία αιολικής ενέργειας μίλησε για θρίαμβο. Η Maria McCaffery, Διευθύνων Σύμβουλος της RenewableUK, υποστήριξε ότι "αυτό το ρεκόρ δείχνει ότι η αιολική ενέργεια παρέχει μια αξιόπιστη, ασφαλή προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό οικιακών καταναλωτών και επιχειρήσεων" και ότι "αυτή η άφθονη δωρεάν ενέργεια θα βοηθήσει τελικά να μειωθούν οι λογαριασμοί ενέργειας". Αλλά στη Γερμανία, η αντίστοιχη είδηση έγινε δεκτή με μεγάλη απογοήτευση, για λόγους που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, ειδικά εδώ στη Βρετανία.
Η Γερμανία είναι πολύ πιο μπροστά από μας στον ίδιο δρόμο που και οι δικοί μας πολιτικοί θέλουν να ακολουθήσουμε ως χώρα - αλλά τα τεράστια ενεργειακά προβλήματα που αντιμετωπίζει, εκεί είναι μεν μεγάλη είδηση αλλά εδώ αποσιωπούνται. Στην πραγματικότητα, και η Γερμανία είχε πέσει στην ίδια αυταπάτη σχετικά με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην οποία έχουν πέσει και οι Βρετανοί πολιτικοί αλλά και όλοι οι Ευρωπαίοι. Όμως όλοι οι λάτρεις της "δωρεάν, καθαρής, ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργεια", παραβλέπουν τις μοιραίες επιπτώσεις του γεγονότος ότι η ταχύτητα του ανέμου και ηλιακή ακτινοβολία ποικίλουν συνεχώς. Έχουν καταληφθεί από το κόλπο της βιομηχανίας αιολικής ενέργειας περί της χρησιμότητας των αιολικών πάρκων μιλώντας από την άποψη της «ικανότητας» τους, κρύβοντας το γεγονός ότι η πραγματική παραγωγή τους θα ταλαντεύετε ανάμεσα στο 100 % της
«ικανότητας» τους και στο απόλυτο μηδέν. Στη Βρετανία ο μέσος όρος της πραγματικής απόδοσης των αιολικών πάρκων δεν ξεπερνά περίπου το 25% της ονομαστικής ικανότητά τους. Στη Γερμανία το ποσοστό αυτό είναι ακόμη χαμηλότερο, μόλις 17 τοις εκατό.
Όσο περισσότερο μια χώρα εξαρτάται από αυτές τις πηγές ενέργειας, τόσο περισσότερο θα προκύπτουν - όπως χαρακτηριστικά η εμπειρία της Γερμανίας αποκαλύπτει - δύο τεράστια τεχνικά προβλήματα. Το ένα είναι ότι γίνεται απίστευτα δύσκολο να διατηρηθεί μια συνεπή παροχή ενέργειας στο δίκτυο, με αποτέλεσμα οι μεγάλες διακυμάνσεις των ανανεώσιμων πηγών να πρέπει να αντισταθμιστούν με την ηλεκτροπαραγωγή από συμβατικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής. Το άλλο είναι ότι, για να κρατηθεί ένα συνεχές back-up από συμβατικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, απαιτείται οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από συμβατικά ορυκτά καύσιμα να αναπροσαρμόζουν συνεχώς την λειτουργιά τους πράγμα που είναι πολύ ακριβό και τελικά και αναποτελεσματικά (και παρεμπιπτόντως έχοντας ως αποτέλεσμα να εκπέμπεται πολύ περισσότερο CO2 από το φυσιολογικό και από ότι υποτίθεται πως θα εξοικονομούσαν τα αιολικά πάρκα).
Και τα δύο αυτά προβλήματα έχουν πάρει μεγάλη ένταση και έκταση στην Γερμανία, καθώς η χώρα αυτή έχει και την μεγαλύτερη ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από ό, τι οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Έχοντας διαθέσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις προς την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, φέρνοντας τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος να γίνουν οι υψηλότεροι στην Ευρώπη, η εικόνα που παρουσιάζει η Γερμανία είναι, τουλάχιστον στα χαρτιά, του πιο φανατικού οπαδού της Πράσινης Ανάπτυξης- πιο φανατικού όμως από ότι τελικά θα ήθελε. Πέρυσι, οι ανεμογεννήτριές της είχε ήδη 29 GW παραγωγικής ικανότητας, που ισοδυναμεί με το ένα τέταρτο του μέσου όρου της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας. Αλλά επειδή αυτές οι ανεμογεννήτριες είναι ακόμη λιγότερο αποτελεσματική από τις δικές μας, η πραγματική παραγωγή τους ήταν κατά μέσο όρο μόνο 5 GW, και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα GW έπρεπε να προέλθουν από συμβατικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι έπρεπε να είναι έτοιμοι να προμηθεύσουν έως 29 GW ανά πάσα στιγμή και έπειτα να μειώσουν την παραγωγή τους όταν ο άνεμος φυσήξει και οι ανεμογεννήτριες περιστραφούν και πάλι.
Φέτος το πρόβλημα για το γερμανικό δίκτυο έχει γίνει ακόμη χειρότερο. Χάρη σε μια πλημμύρα επιδοτήσεων που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της Angela Merkel προς τις ανανεώσιμες πηγές η διείσδυσή τους στο ενεργειακό σύστημα της χώρας έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο (η ηλιακή, για παράδειγμα, αυξήθηκε κατά 43 τοις εκατό). Αυτό καθιστά πλέον δύσκολο ως πραγματικά ακατόρθωτο να κρατήσει το δίκτυο μια ισορροπημένη τάση με αποτέλεσμα να βρίσκεται μόνιμα σε κίνδυνο διακοπής της τροφοδοσίας. (Όταν η ενεργειακή παροχή σε ένα εργοστάσιο αλουμινίου στο Αμβούργο πρόσφατα μειώθηκε απότομα μόνο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, το εργοστάσιο έκλεισε, προκαλώντας σοβαρές ζημιές.) Οι βιομηχανίες που απαιτούν υψηλής τάσεως ενέργεια εξαναγκάζονται πλέον να εγκαταστήσουν δικές τους γεννήτριες, ή κοιτάζουν να φύγουν από τη Γερμανία και μάλιστα μαζικά.
Στην πραγματικότητα, μια σκληρή μάχη εξελίσσεται πλέον στη Γερμανία μεταξύ των φανατικών της πράσινης ανάπτυξης και των ρεαλιστών της ενεργειακής πολιτικής. Επειδή οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από το νόμο έχουν προτεραιότητα στην παροχή του δικτύου, οι ιδιοκτήτες των συμβατικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, πρέπει να προσαρμοστούν σε ασύμφορα παραγωγικά πλάνα, και είναι πλέον τόσο σε τέτοια κατάσταση που απειλούν να κλείσουν πολλές από τις μονάδες τους. Η πραγματικά εκπληκτική απάντηση της Γερμανικής κυβέρνησης στο πρόβλημα αυτό, ήταν να προτείνει έναν νέο νόμο αναγκάζοντάς τους να συνεχίσουν να λειτουργούν τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής τους με ζημία.
Εν τω μεταξύ, οι μεγάλες επιχειρήσεις όπως η RWE και η E.ON ετοιμάζονται να χτίσουν 16 νέους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που θα καίνε άνθρακα και 15 φυσικού αερίου μέχρι το 2020, με στόχο να καλύψουν το 38% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας. Κανένα από αυτά τα εργοστάσια δεν έχει υποδομή «δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα» (CCS), καθιστώντας έτσι την μείωση του CO2 ως ένα κενό ευχολόγιο. Το γεγονός αυτό καθιστά πλήρη ανοησία το ότι η Γερμανία θα επιτύχει τους στόχους της ΕΕ για μείωση των εκπομπών CO2 (και εξίσου ευφάνταστο τον στόχο της κ. Μέρκελ για την παραγωγή του 35% της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Εν συντομία, η στροφή της Γερμανίας προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποδεικνύεται να είναι μια πραγματική καταστροφή. Αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει και εμάς ιδιαίτερα διότι η κυβέρνηση μας, με το σχέδιό της για την κατασκευή 30.000 ανεμογεννητριών και για την κάλυψη του στόχου προμήθειας του 32 τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ως το 2020, είναι η ίδια πορεία προς την κόλαση. Αλλά οι δικές μας «big six» εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών RWE και E.ON, δεν μπορούν να χτίσουν κανένα νέο θερμοηλεκτρικό σταθμό για να αντικαταστήσουν τουλάχιστον όσους παλαιούς διαθέτουμε (πολλοί από τους οποίους σύντομα αναμένονται να κλείσουν κάτω από τους κανόνες της ΕΕ), και οι οποία μάλιστα την περασμένη εβδομάδα προμήθευσαν περισσότερο από το 40 τοις εκατό της ενέργειας μας - εκτός και αν είναι εφοδιασμένοι με υποδομή «δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα» (CCS). Μια παρόμοια απειλή κρέμεται πάνω από τα σχέδια και για την κατασκευή των δεκάδων νέων μονάδων φυσικού αερίου που θα είναι απαραίτητες για την παροχή έως και του 100% του back-up για τις πραγματικά άχρηστες ανεμογεννήτριες.
Ότι ακριβώς ισχύει για την μάχη που μαίνεται στην Γερμανία ισχύει και για εμάς εδώ στη Βρετανία -εκτός από το ότι εμείς έχουμε μόνο φανατικούς της Πράσινης Ανάπτυξης να καθοδηγούν την ενεργειακή μας πολιτική. Αν οι ρεαλιστές της ενεργειακής πολιτικής δεν προβούν σε ένα πραγματικό αντιπραξικόπημα πολύ γρήγορα, θα βρεθούμε σε βαθιά προβλήματα, όπως ακριβώς βρίσκεται η Γερμανία σήμερα αλλά χωρίς τις δυνατότητες των δικών της επιλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου