Η Ελλάδα αντιμέτωπη με ανθρωπιστική κρίση!

Μια ανθρωπιστική κρίση σε μια ευρωπαϊκή χώρα, και ειδικά σε μια χώρα μέλος της ΕΕ, θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα απίθανο να συμβεί- κι όμως η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τέτοια κρίση που μόνο μετά από πόλεμο θα περίμενε να δει κανείς.

«Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες συνήθως υποθέτουν ότι οι ανθρωπιστικές κρίσεις εμφανίζονται  μόνο στον απόηχο φυσικών καταστροφών, επιδημιών και πολέμων! Το ότι μια τέτοια κρίση θα μπορούσε να συμβεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα, ειδικά σε κάποια που είναι μέλος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό θεωρείται σχεδόν αδιανόητο», σημειώνει σε  κεντρικό άρθρο της η εφημερίδα Guardian.

«Κι ωστόσο πολλοί ειδικοί ισχυρίζονται πως η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο ανθρωπιστικής κρίσης. Ο επικεφαλής των Ιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης, υπήρξε από τους πρώτους που το δήλωσαν ανοικτά. Το Πέραμα λόγου χάρη, το οποίο βρίσκεται στο άκρο του λιμανιού του Πειραιά βρίσκεται εν τω μέσω ανθρωπιστικής καταστροφής. Η Ιατρική Ένωση Αθηνών, το μεγαλύτερο σώμα επαγγελματιών του είδους, έστειλε μέχρι και επίσημη επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη, ζητώντας να παρέμβει. Και εάν αυτή η κρίση έχει μέχρι στιγμής συζητηθεί τόσο λίγο, αυτό οφείλεται κυρίως σε πολιτικούς λόγους», γράφει  στο άρθρο της η βρετανική εφημερίδα.

Τι ορίζουμε όμως ως "ανθρωπιστική κρίση";

«Αληθεύει πως δεν υπάρχει ένας γενικός ορισμός του τι συνιστά ανθρωπιστική κρίση», αναφέρει η Αλεξάνδρα Πολιτάκη και συμπληρώνει: «Ωστόσο, ο τρέχων ορισμός που χρησιμοποιείται από ειδικούς με εμπειρία στο πεδίο είναι καθαρά πρακτικός και ευθύς: η ανθρωπιστική κρίση συνοδεύεται συνήθως από αυξανόμενη φτώχεια, ανισότητα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ασφάλεια, καθώς και από ελλιπή πρόσβαση στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Σημαντικοί δείκτες μιας τέτοιας κρίσης είναι επίσης η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης».

Με βάση τα κριτήρια και τους αριθμού, η Ελλάδα είναι μια χώρα σε κατάσταση σοβαρής ένδειας. Το 2011, 31,4% του πληθυσμού, ή 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι, ζούσαν με εισόδημα κάτω από το 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος. Την ίδια στιγμή, το 27,3% του πληθυσμού, ή 1,3 εκατομμύρια άτομα, ήταν στον κίνδυνο της φτώχειας. Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για το 2012, αν και τα πράγματα έχουν σίγουρα επιδεινωθεί, καθώς ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί σε πρωτοφανή επίπεδα για μια ευρωπαϊκή χώρα. Ανεπίσημες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 40.000 άστεγους.

Tο άρθρο επισημαίνει, επίσης, ως σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία της επικίνδυνης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, την αναποτελεσματικότητα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων επανένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας (καθώς η ανεργία έφτασε τον Οκτώβριο του 2012 το 26%), το καθημερινό κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού μικρών επιχειρήσεων, την αύξηση των ποσοστών των άστεγων (υπολογίζονται στις 40.000), τον ολοένα διογκούμενο ρόλο των ομάδων εθελοντών ιατρών στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας με σκοπό την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (υπηρεσίες που μόλις πριν 3 χρόνια απευθύνονταν αποκλειστικά σε μετανάστες), και τέλος την καλπάζουσα αύξηση των δημόσιων συσσιτίων (ένα φαινόμενο που αφορά ολοένα και περισσότερους μαθητές σχολείου και φοιτητές).

Η επέλαση της φτώχεια και των κοινωνικών ανισοτήτων, καθώς  και η αδυναμία πολλών πολιτών να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης επιβεβαιώνει την όλο και πιο απελπιστική κατάσταση στην οποία βυθίζεται η Ελλάδα, σημειώνει το άρθρο και καταλήγει: «Η χώρα έχει γίνει ένα πεδίο ανθρωπιστικής κρίσης, και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι ντροπή για την ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ να κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά σε αυτήν την κατάσταση. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να απαντήσει μέσω ανθρωπιστικής βοήθειας και μάλιστα άμεσα!»