15/10/12

Η πικρή γεύση της Ελληνικής Ζάχαρης!

Το μεγάλο και διαχρονικό σκάνδαλο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης!
Περίπου δέκα υποψήφιοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την εξαγορά του 82,33% της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης που πωλει η υπό εκκαθάριση "κακή" Αγροτική Τράπεζα. Ο εκκαθαριστής της τράπεζας λίγες ημέρες μετά την κήρυξη του πρώτου διαγωνισμού ως άγονου επανεκκίνησε τις διαδικασίες πώλησης και σήμερα έληξε η διορία για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος στο σύμβουλο "Eurοbank Equities".
Σύμφωνα με πληροφορίες,  μεταξύ των εταιρειών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον περιλαμβάνονται οι τρεις εταιρείες που είχαν υποβάλει δεσμευτικές προσφορές στον τελευταίο διαγωνισμό (η  πολωνική Polski, η βουλγαρική Litex και η ελληνική Επίλεκτος Νηματουργία ΑΕΒΕ), ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κ. Ιβάν Σαββίδης αλλά και η μεγάλη γαλλική εταιρεία του κλάδου Cristal Union. Βεβαίως, και στον πρώτο διαγωνισμό στη φάση της εκδήλωσης ενδιαφέροντος η συμμετοχή ήταν μεγάλη, αλλά όταν ήρθε η ώρα για τις δεσμευτικές προσφορές, μόνο τρεις κατέθεσαν φάκελο. Για να κάνουμε ένα σύντομο "flash back", στο πρώτο διαγωνισμό, είχαν κατεβεί δέκα εταιρείες, όλες ξένες- πλην δύο. Οι δέκα ενδιαφερόμενοι, ήταν:
1.CEVITAL SPA (Αλγερία)
2.DAMCO ENERGY S.A. (Ελλάδα)
3.ED&F MAN HOLDINGS LIMITED (Βρετανία)
4.LITEX COMMERCE JSC (Βουλγαρία)
5.NORDZUCKER AG (Γερμανία)
6.POLSKI CUKIER S.A. ( Πολωνία)
7.ROS AGRO PLC (Ρωσία)
8.SÜDZUCKER AG ( Γερμανία)
9.SUNOKO D.O.O. NOVI SAD (Σερβία)
10.ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ Α.Ε.Β.Ε. (Ελλάδα).
Από εκείνες τις δέκα, η γερμανική Sudzucker αντιμετώπιζε κώλυμα στη συμμετοχή της, λόγω υπόθεσης που εκκρεμούσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, ενώ η Sunoko είχε άλλης φύσης προβλήματα, εξ’ αιτίας δεσπόζουσας θέσης στη σερβική αγορά. Τελικά οικονομικές δεσμευτικές προσφορές είχαν υποβάλλει τρεις, η Polski Cukier, η βουλγαρική Litex και η Επίλεκτος Κλωστοϋφαντουργία. Οι προσφορές είχαν εξετασθεί σχολαστικά, κρίθηκαν ασύμφορες και τελικά ο διαγωνισμός είχε κηρυχτεί άγονος.
Στη συνέχεια, την πώληση του μετοχικού πακέτου της ΑΤΕ, ανέλαβε ο ειδικός εκκαθαριστής της «κακής» ΑΤΕ, με στόχο αυτή τη φορά οι διαδικασίες του δεύτερου διαγωνισμού να συντελεστούν γρήγορα. Όπερ και εγένετο.
Μετά την αξιολόγηση από τον ειδικό εκκαθαριστή με τη βοήθεια του συμβούλου των στοιχείων που θα υποβληθούν, οι υποψήφιοι που θα προκριθούν στο επόμενο στάδιο: α) θα ενημερωθούν για τα επόμενα βήματα της διαδικασίας, β) θα λάβουν πρόσθετη πληροφόρηση για την εταιρεία και γ) θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν σύντομης διάρκειας δικό τους έλεγχο πριν υποβάλλουν τη δεσμευτική τους προσφορά.
Η Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης Α.Ε. είναι ο μοναδικός παραγωγός ζάχαρης στην Ελλάδα και συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλύτερων βιομηχανιών ζάχαρης στην Ευρώπη. Αποτελεί την σημαντικότερη γεωργική βιομηχανία της χώρας, καθώς πάνω από 10.000 τευτλοπαραγωγοί εξαρτούν το εισόδημα τους από την λειτουργία της. 
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1960 και γρήγορα έφτασε να είναι η με­γαλύτερη αγροτική βιομηχανία της χώρας μας: με 5 μεγάλα εργοστάσια, 1.320 μόνιμους ερ­γαζόμενους και 320.000 τόνους παραγωγής- παραγωγή επαρκή για την πλήρη κάλυψη του συνόλου των εγχώριων αναγκών σε ζάχαρη. Για την παραγωγή αυτή η εταιρεία υποστήριζε (ασκώντας μια πρωτοποριακή μέθοδο προμισθωμένης με συμβόλαια γεωργικής παραγωγής) την καλλιέργεια εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων (περίπου 450.000) δίνοντας δουλειά σε πάνω από 10.000 παραγωγούς, για την παραγωγή ζαχαροτεύτλων-των οποίων άλλωστε ήταν και ο μοναδικός αποδέκτης. Το 2003 η Ε.Β.Ζ. ΑΕ. συμμετείχε στον διαγωνισμό ιδιωτικοποίησης των ζαχαρουργείων της Σερβίας, αποκτώντας δύο Εταιρείες με ένα ζαχαρουργείο η κάθε μια, στρατηγική κίνηση η οποία αποδείχθηκε πολύ σημαντική για τα συμφέροντα της Εταιρείας. Το 2005 η Ε.Β.Ζ. ΑΕ. κατέγραφε 10 εκατ. καθαρά κέρδη στον ισολογισμό της.
Το 2006 η τότε Ελληνική Κυβέρνηση δέχθηκε την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς «μέγιστης ποσόστωσης» στην παραγωγή ζάχαρης σύμφωνα με τον Κανονισμό 320/2006, στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Όλες οι χώρες Ε.Ε. υποχρεώθηκαν να μειώσουν την παραγωγή ζάχαρης κατά τουλάχιστον 50%. Για την Ελλάδα το νέο πλαφόν ανέρχεται σε 158.000 τόνους/έτος.  Στο πλαίσιο της εφαρμογής του Κανονισμού, οι αγρότες έλαβαν αποζημίωση για να μην ξανακαλλιεργήσουν τεύτλα, και οι βιομηχανίες έλαβαν αποζημίωση εφόσον σταματούσαν την λειτουργία και αποσυναρμολογούσαν παραγωγικά ζαχαρουργεία.
Η Κυβέρνηση χωρίς κάποια μελέτη, έλαβε απόφαση για το κλείσιμο των εργοστασίων της Λάρισας (είχε πρωτολειτουργήσει το 1961) και της Ξάνθης (είχε ανοίξει τις πύλες του το 1972). Σημειώνεται ότι το εργοστάσιο της Λάρισας ήταν το μεγαλύτερο από τα 5 της Ε.Β.Ζ. ΑΕ. και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, εγκατεστημένο στο κέντρο του πιο παραγωγικού γεωργικά τμήματος της χώρας (Θεσσαλικός κάμπος) με εύκολη πρόσβαση στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στην Θεσσαλονίκη, και το σημαντικότερο, εργοστάσιο στο οποίο μόλις πριν από δύο χρόνια (2003-2004) είχαν γίνει σημαντικές επενδύσεις εκσυγχρονισμού, με εγκατάσταση του πιο σύγχρονου εξοπλισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. 
Ταυτόχρονα υπήρχε σχεδιασμός τόσο για την παραγωγή Βιοαιθανόλης αλλά και για την άμεση παραγωγή ενέργειας από τα παραπροϊόντα που παράγονται καθ΄ όλη την διαδικασία παραγωγής ζάχαρης από τεύτλα, κίνηση που θα επέφερε τεράστια έσοδα τόσο για την Ε.Β.Ζ. ΑΕ. όσο και για τον Ελληνικό Προϋπολογισμό καθώς έτσι θα υποκαθίστανται εκατοντάδες εισαγόμενες ανεμογεννήτριες και χιλιάδες φωτοβολταϊκά, που με βάση τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες ήταν αναγκασμένη να αναπτύξει η χώρα μας για να αντεπεξέλθει στις συμβατικές της υποχρεώσεις για την παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές.  
Συνέπεια όλων αυτών ήταν πάνω από 30.000 άνθρωποι στην βόρεια Ελλάδα να βρεθούν χωρίς δουλειά (αγρότες, εργαζόμενοι, κ.λ.π) αφού η καλλιέργεια από τα 400.000 στρέμματα το 2006 έπεσε το 2010 στα 55.000 στρέμματα. Ταυτόχρονα ο δρόμος για τις εισαγωγές ζάχαρης ( κυρίως από Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.ά.) ανοίγει. Και ταυτόχρονα οι τιμές της Ζάχαρης παίρνουν την ανηφόρα.
Έτσι χάρη στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ανικανότητα (;) των Ελληνικών Κυβερνήσεων η άλλοτε κραταιά Ε.Β.Ζ. ΑΕ. καταρρέει και μαζί της καταρρέει ένας από τους πιο παραγωγικούς και ταυτόχρονα πιο ελπιδοφόρους τομείς της Ελληνικής Πρωτογενούς Παραγωγής. 
Παρόλα αυτά και χάρη στην ραγδαία αύξηση των τιμών της Ζάχαρης παγκοσμίως η Ε.Β.Ζ. ΑΕ. το 2011 ξαναγίνεται κερδοφόρα. Η τιμή της ζάχαρης φέτος έπιασε ιστορικό υψηλό 30 ετών κι αναμένεται να ανέβει κι άλλο. 
Ο όμιλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης εμφάνισε και ανακοίνωσε καθαρά κέρδη στη δωδεκάμηνη χρήση που έληξε στις 30/6/2012. Η διοίκηση ακολούθησε ευρύ πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και εκμεταλλευόμενη τις σταθερά αυξημένες τιμές της ζάχαρης κατάφερε να βελτιώσει τα περιθώρια κέρδους και να εμφανίσει θετικό πρόσημο ακόμη και στην τελική γραμμή των αποτελεσμάτων. Κατά τη χρήση Ιουλίου 2011-Ιουνίου 2012, ο τζίρος της μητρικής Ε.Β.Ζ. ΑΕ μπορεί να ήταν μειωμένος κατά 9,97%, στα 175,30 εκατ. ευρώ, αλλά τα καθαρά αποτελέσματα μετά φόρων ανήλθαν σε κέρδη 2,32 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε επίπεδο εταιρείας, το μικτό περιθώριο κέρδους εκτινάχθηκε στο 16,30% από μόλις 0,35% στην προηγούμενη χρήση. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις, που ανακοίνωσε το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας τον Σεπτέμβριο, τα αποτελέσματα προ Φόρων, χρηματοδοτικών, επενδυτικών αποτελεσμάτων και συνολικών αποσβέσεων  της Ε.Β.Ζ. ΑΕ. ανήλθαν σε κέρδη 10,63 εκατ. Το αντίστοιχο μέγεθος για τον Όμιλο, ο οποίος περιλαμβάνει επιπλέον και τις σερβικές θυγατρικές AD FABRIKA SECERA «SAJKASKA» και AD FABRIKA SECERA «CRVENKA» καθώς και την κυπριακή EBZ CYPRUS LTD, ανήλθε σε κέρδη 26,25 εκατ., έναντι κερδών 12,96 εκατ. της χρήσης 2010/2011(!) 
Βέβαια οι επίδοξοι αγοραστές της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης δεν εποφθαλμιούν μόνο σε αυτά τα κέρδη, αλλά ποντάρουν στο να αποκτήσουν κυρίως πρόσβαση είτε στην εθνική ποσόστωση των περίπου 160.000 τόνων ζάχαρης που θα απολαμβάνει μέχρι το 2015 η Ελλάδα (και ταυτόχρονα και στα δύο εξόχως αποδοτικά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης στη Σερβία που τροφοδοτούν με θετικά αποτελέσματα την Ε.Β.Ζ), είτε στις «ενεργειακές» προοπτικές της εταιρείας που διαθέτει άδειες συμπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας/Θερμότητας υψηλής απόδοσης (ΣΗΘΥΑ) αλλά και εκτάσεις και εγκαταστάσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια της Ε.Β.Ζ. στην Ελλάδα με τους 298 εργαζόμενους στο Πλατύ Ημαθίας, την Ορεστιάδα, και τις Σέρρες σήμερα ουσιαστικά υπολειτουργούν αφού δεν υπάρχει επαρκής πρώτη ύλη για να δουλέψουν, με αποτέλεσμα η παραγωγή της μεγαλύτερης ελληνικής αγροτικής βιομηχανίας να φτάνει σήμερα μόλις το 25-30% της εθνικής ποσόστωσης (158.702 τόνοι) και το υπόλοιπο 70% να γίνεται εισαγωγή με τη μέθοδο του «φασόν» από ανταγωνιστικές βιομηχανίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η γαλλική πολυεθνική Crystal και η γερμανική Nordzucker.

Ενδεικτικό είναι πως σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στην οικονομική έκθεση των αποτελεσμάτων 9μήνου της Ε.Β.Ζ. για τη χρήση 2011-2012, ενώ για την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο είχε προγραμματιστεί τευτλοκαλλιέργεια 225.000 στρεμμάτων ώστε να παραχθεί το σύνολο της εθνικής ποσόστωσης των 157.700 τόνων ζάχαρης, τελικά από τα 145.636 στρέμματα που εγκρίθηκαν και τα 99.091 στρέμματα για τα οποία υπογράφηκαν συμφωνητικά, σπάρθηκαν μόλις 58.000 στρέμματα από μόλις 2.134 παραγωγούς. Η παραγωγή τελικά ανήλθε πέρυσι σε μόλις 38.265 τόνους (από 77.182 το 2010) και ήταν από τις χαμηλότερες στην ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης που παράλληλα είδε το κόστος παραγωγής της ελληνικής ζάχαρης να εκτινάσσεται στα ύψη (+25%) και από τα 833 ευρώ/τόνο το 2010 να ξεπερνά τα 1043 ευρώ πέρυσι, όταν το 2009-2010 ήταν στα 613 ευρώ/ τόνο. Για να καλύψει πέρυσι τη διαφορά των περίπου 120.000 τόνων και να φτάσει την εθνική ποσόστωση της παραγωγής, η ΕΒΖ έκλεισε για μια ακόμη χρονιά συμφωνίες με ευρωπαϊκές βιομηχανίες ώστε να παράγουν ζάχαρη για λογαριασμό της, σε ποσότητες, όμως, πολύ μεγαλύτερες από ό,τι στο παρελθόν. Το απτό αποτέλεσμα είναι το μεγαλύτερο μέρος από τις ποσότητες ζάχαρης που υποτίθεται ότι πωλείται  στα σούπερ μάρκετ ως ελληνική (και μάλιστα σε τιμές πάνω από 1 ευρώ το κιλό), είναι πλέον γερμανικής, γαλλικής, σερβικής ή άλλης προέλευσης.



Δεν υπάρχουν σχόλια: