23/10/12

Φύγετε από την Γη μας!

Πως ένα μικρό αγγλικό χωριό έδιωξε κλοτσηδόν τους Μεγαλοεργολάβους  της Μαύρης Ανάπτυξης και της Πράσινης Απάτης!
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Daily Mail.
Πριν από δύο μήνες η οικογένειά μου και εγώ τελικά μετακομίσαμε από την Μεγάλη Πόλη στον παράδεισο- σε ένα όμορφο εξοχικό σπίτι στο Northamptonshire , σε ένα γραφικό χωριό με χαρακτηριστική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, χτισμένο δίπλα σε γραφικές λίμνες, και με ένα πανάρχαιο δάσος (Bluebell wood:χαρακτηριστικό της Αγγλικής υπαίθρου) τριγύρω του, γεμάτο με ασβούς, νυχτερίδες, ελάφια και πολλά σπάνια πουλιά. 
Αλλά αυτό που δεν ξέραμε ήταν ότι ένα φίδι σερνόταν στον κήπο μας: ο σχεδιασμός για την εγκατάσταση μια άσχημης ανεμογεννήτριας στο λόφο κατευθείαν μπροστά στην ειδυλλιακή μας θέα.
Πρώτη φορά που άκουσα για το θέμα αυτό ήταν όταν μια γυναίκα- η Sue με πλησίασε στο χωριό Fawsley κατά την διάρκεια μιας τοπικής γιορτή, και μου είπε γνωρίζοντας πολλά για την δουλειά μου ως δημοσιογράφος:«Είμαστε τόσο ευτυχείς που είστε εδώ», και συμπλήρωσε «Τώρα μπορείτε να βοηθήσετε και να οδηγήσετε τον αγώνα μας κατά των ανεμογεννητριών
Το Fawsley, είναι μια πραγματικά παρθένα περιοχή - αλλά μια ανεμογεννήτρια απειλεί να χαλάσει την ομορφιά του!
Όσο κολακευτική αν και ακούστηκε η έκκλησή της, έπρεπε να εξηγήσω ότι είμαι μεν ένας "ταραχοποιός" χάρη στην γραφίδα μου, δεν είμαι όμως καθόλου "καθοδηγητικό" στοιχείο και δεν διαθέτω οργανωτικές ικανότητες. Σίγουρα, θα μπορούσα να βοηθήσω με ένα οργισμένο άρθρο μου τον αγώνα των κατοίκων, αλλά αν ήθελαν έναν ηγέτη στον αγώνα τους αυτόν τότε θα έπρεπε να κοιτάξουν αλλού. Να τρέξω μια καμπάνια; Μετά βίας μπορώ να τρέξω  ένα μπάνιο.
Αλλά από εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν χαμένος κι ας ζούσα στον παράδεισο. Κάθε φορά που πήγαινα για μια βόλτα δεν μπορούσα να μην στρέψω το βλέμμα μου πάνω σε αυτόν το λόφο, αναρωτούμενος πώς θα φαινόταν όταν η ανεμογεννήτρια τοποθετηθεί τελικά εκεί. Σκέφτηκα τις ανατολές που θα καταστρέψει, τον χαμηλής συχνότητας θόρυβο που θα παράγει, τα πουλιά και τις νυχτερίδες που θα εξοντώσει, και τις εκατοντάδες χιλιάδες λίρες που θα πηγαίνουν στην τσέπη του ιδιοκτήτη, ενώ οι γείτονες του θα βλέπουν το τοπίο τους να καταστρέφεται.

Πριν από δύο εβδομάδες, οι χειρότεροι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα: η Sue μου έστειλε ένα email όπου μου έγραφε πως η τουρμπίνα είχε προταθεί για έγκριση προς την υπεύθυνη τοπική επιτροπή περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Με μόνο μία εβδομάδα να έχει απομείνει πριν από τη συνεδρίαση, όπου η κρίσιμη απόφαση θα παιρνόταν, ήταν πολύ αργά. Μόνο 12 άτομα είχε καταγράψει τις διαφωνίες και τις αντιρρήσεις τους  για την ανεμογεννήτρια και η έγκριση τοποθέτησή της ήταν σίγουρα μια τυπική διαδικασία. «Μακάρι να είχαμε προβάλει περισσότερη αντίσταση νωρίτερα», μου έγραφε εμφανώς λυπημένα και απογοητευμένα η Sue.
Σε αυτό το σημείο κάτι μέσα μου έσπασε. Υπάρχουν πράγματα που αξίζει κανείς να αγωνίζεται για αυτά, και για μένα αυτό ήταν ένα από αυτά: "Come what may, the dragon must be slain."
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχουν προτεραιότητα έναντι κάθε άλλης κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και ανθρώπινης δραστηριότητας. 
Αυτό που δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει μέχρι που να αγωνιστεί ενάντια σε μία από αυτές τις εφαρμογές αιολικής ενέργειας, είναι το πόσο "γκροτέσκο" στημένα είναι το όλο σύστημα υπέρ του έργου.
Παραδώστε στο τμήμα Πολεοδομίας της Κοινότητάς σας ένα σχέδιο για μια ελαφρώς μεγαλύτερη από το κανονικό βεράντα και θα σας το επιστρέψουν πίσω πιθανόν με την υποσημείωση να γκρεμίσετε και την βεράντα που ήδη έχετε- για να προστατευθεί η Αρχιτεκτονική της Περιοχής και η Αισθητική του Τοπίου! Από την άλλη πλευρά, το τμήμα Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος αφήνει να ανεγείρεται ελεύθερα μια θορυβώδης, ολόλευκη, βιομηχανική ανεμογεννήτρια με  δύο και τρεις φορές το ύψος της ψηλότερης βελανιδιάς της περιοχής...
Και το πιο απίστευτο από όλα, είναι ότι με βάση τον νόμο, είναι ο ιδιοκτήτης του έργου που αναθέτει όλες τις μελέτες και τις πραγματογνωμοσύνες για τις επιπτώσεις της ανεμογεννήτριας στο περιβάλλον της περιοχής, στην αρχιτεκτονική του τοπίου, στην ακουστική του χώρου και στην οικολογία της άγριας ζωής. Και δεν πρέπει να αποτελεί κάποια έκπληξη το γεγονός ότι όλες οι μελέτες αυτές είναι τελικά υπέρ αυτού που τις χρηματοδοτεί - και έτσι φυσικά και δεν θα υπάρχει θόρυβος, οι νυχτερίδες και τα πουλιά θα είναι μια χαρά, και η τουρμπίνα θα εναρμονιστεί τέλεια με το τοπίο.
Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το τεκμήριο είναι υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Με άλλα λόγια, αν δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι οι αρνητικές επιπτώσεις από μια τουρμπίνα θα «σημαντικές και αποδεδειγμένες» και ότι δεν θα αντισταθμίσουν τα υποτιθέμενα οφέλη από την μείωση της εκπομπής άνθρακα, τότε η εφαρμογή είναι πιθανό να εγκριθεί ανεξάρτητα από το πόσο έντονα αντιδρά η τοπική  κοινότητα.
Αυτός ο πολιτικός παραλογισμός και η κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας "δικαίου" εξαπλώνει την απογοήτευση  την δυστυχία, την μιζέρια και τον φόβο σε όλη την γη μας. Σε όλο το μήκος της Βρετανίας - από την εκστρατεία "Stopit Meddon" στο North Devon έως   την κάποτε άγρια ​​και παρθένα Σκωτία - μικρές ομάδες εμπλέκονται σε μάχες απελπισίας για να σώσουν παρθένα κομμάτια της υπαίθρου από την καταστροφική επέλαση των ανεμογεννητριών.
Το μόνο που θέλουν είναι η ειρήνη και η γαλήνη. Αντ' αυτού, αυτό που καταλήγουν να έχουν είναι να τα νεύρα τους διαλυμένα, τον ελεύθερο χρόνο τους εξαντλημένο μέχρι και τις λιγοστές αποταμιεύσεις τους φαγωμένες, εξαιτίας στην κυριολεξία ενός ξέφρενου ανταρτοπόλεμου εναντίον των αδίστακτων, παντοδύναμων και πανισχυρών Μεγαλοεργολάβων, με τις απύθμενες τσέπες και μια ακόρεστη όρεξη για τις τεράστιες επιδοτήσεις που παρέχει η Βρετανική Κυβέρνηση προς τα αιολικά πάρκα.
Πώς να νικήσει κάποιος ενάντια σε έναν τόσο ισχυρό εχθρό; Απλό. Θα πρέπει να καλέσει τα ίδια αποθέματα θάρρους, την εφευρετικότητα, την αποφασιστικότητα και την πονηριά των προγόνων μας που στο παρελθόν μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε την ισπανική αρμάδα, το ναυτικό του Ναπολέοντα και την Λουτβάφε του Χίτλερ. 
Δεν υπερβάλλω. Πραγματικά, είναι το πνεύμα αντίστασης και αυταπάρνησης (The spirit of the Blitz) που έδειξαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας κατά τους ανελέητους ναζιστικούς βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που κρατάει ζωντανή και αγωνιστική την ισχύ των αντι-αιολικών ομάδων στα Βρετανικά Νησιά.
Με λίγες επείγουσες τηλεφωνικές κλήσεις και λίγο αργότερα ολόκληρη η κοινότητα μας κινητοποιήθηκε. Από τον τοπικό Λόρδο μέχρι τον "τελευταίο" αγρότη της κοινότητας,  από τους δύο "ευυπόληπτους" δικηγόρους του χωριού μέχρι τον πρώην μπασίστα του πάνκ συγκροτήματος "Echo And The Bunnymen" που τυγχάνει να μένει κι αυτός στην περιοχή, από τα ντροπαλά παιδιά του τοπικού ιδιωτικού σχολείου μέχρι τους "άξεστους" ξυλοκόπους και δασεργάτες, όλοι ήμασταν αποφασισμένοι να πράξουμε το καθήκον μας.
Μέχρι το Σαββατοκύριακο πριν από την επίσημη ακρόαση η θέση ισχύος μας, είχε αλλάξει από παντελώς μάταιη σε τουλάχιστον αξιοπρεπή για μια μάχη τουλάχιστον για την τιμή των όπλων. Η ομάδα μας είχε εντοπίσει έναν σημαντικό αριθμό από σοβαρές ελλείψεις στην περιβαλλοντική μελέτη του έργου. Σχεδόν κάθε παράγραφος θα μπορούσε να εγείρει σοβαρές και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του σεβασμού της αγγλικής πολιτισμικής κληρονομιάς.
Το γιατί ο κυβερνητικός αξιωματούχος ο επιφορτισμένος για τη αδειοδότηση του έργου είχε αποφασίσει να παρακάμψει τις αντιρρήσεις αυτές - και μάλιστα σε μια αυστηρά προστατευόμενη περιοχή για την αισθητική του φυσικού και αρχιτεκτονικού της τοπίου- ήταν ένα πολύ μεγάλο μυστήριο.
Το μυστήριο αυτό μπορεί να μην λύθηκε, όταν η επιτροπή προγραμματισμού του τοπικού συμβουλίου συνεδρίασε τελικά για να αποφασίσει για την αδειοδότηση της ανεμογεννήτριας, το κλίμα όμως είχε αντιστραφεί και μέσα στο ίδιο το συμβούλιο. Σε μια κατάμεστη αίθουσα - εξάλλου πριν είχε προηγηθεί μια μαζική διαδήλωση που είχε μπροστά τα παιδιά του χωριού με πλακάτ κατά της ανεμογεννήτριας- είδαμε έκπληκτοι, και σχεδόν δακρυσμένοι, ένα προς ένα τα μέλη της επιτροπής σχεδιασμού του Περιφερειακού Συμβούλιο να σηκώνονται για να δηλώσουν τον αποτροπιασμό στην σκέψη και μόνο πως κλήθηκαν να εξετάσουν ένα τέτοιο έργο σε μια περιοχή τόσο όμορφη και παρθένα. Απέρριψαν την ιδέα με απόλυτη πλειοψηφία εννέα ψήφων έναντι μίας υπέρ- τι έκπληξη αυτής του εισηγητή.
Θα ήθελα πολύ τελείωνα την εξιστόρηση μου αυτή, στη λαμπρή γιορτή που ακολούθησε στην τοπική παμπ, όπου οι ενθουσιώδεις κάτοικοι -πολλοί από τους οποίους δεν είχαν ξανασυναντηθεί ποτέ μέχρι που ενώθηκαν μέσα από τον αγώνα κατά της ανεμογεννήτριας- με αποκρυστάλλωμα την σοφή απόφαση αυτών των δημοτικών συμβούλων και τη δύναμη της δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο. 
Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ.
Από τότε έχω ακούσει πως ο ιδιοκτήτης πρόκειται να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης και να προσπαθήσει να επιβάλει μια ανεμογεννήτρια που κανείς (εκτός του ίδιου) δεν θέλει και η οποία θα παραμορφώσει εντελώς το παράδεισο στον οποίο ζούμε.
Τα δεινά της κοινότητας μας δεν είναι δυστυχώς με κανένα τρόπο ασυνήθιστα στην σημερινή Βρετανία.
Κάτι έχει πάει εντελώς στραβά και πολύ άσχημα τόσο με την ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική μας όσο και με την νομοθεσία μας
Κάποιος εκεί στο Westminster ακούει;


Δεν υπάρχουν σχόλια: